เมื่อเสวยมธุปายาสทั้ง ๔๙ ปั้นแล้ว พระบรมโพธิสัตว์ทรงถือถาดทองเสด็จไปสู่แม่น้ำเนรัญชรา ครั้นถึงหาดทรายชายน้ำพระองค์จึงประทับนั่งคุกพระชานุ คือ นั่งคุกเข่า พระหัตถ์ซ้ายยันที่พระเพลาเบื้องซ้ายเพื่อค้ำกายไว้มั่น พระหัตถ์ขวาทรงถือถาดยื่นออกไปข้างหน้าวางลงบนกระแสน้ำ ตั้งพระหฤทัยอธิษฐานเสี่ยงพระบารมีว่า
“ถ้าจะได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ขอให้ถาดทองลอยทวนกระแสน้ำไปเถิด แม้นว่ามิได้สำเร็จสมประสงค์ขอให้ถาดลอยล่องไปตามกระแสน้ำ”
แล้วทรงปล่อยถาดทองให้หลุดจากพระหัตถ์ ปรากฏว่าถาดทองนั้นแล่นทวนกระแสน้ำไปอย่างรวดเร็วประดุจม้าฝีเท้าเร็ว และจมลง ณ บริเวณที่น้ำวน ถาดทองนั้นตกลงไปสู่ภพพญานาค ซ้อนทับกับทาดทองของพระพุทธเจ้าองค์ก่อน ๆ ที่อธิษฐานไว้อีก ๓ ใบ
แสดงความคิดเห็น